Ο μεγαλύτερος αγροτικός πληθυσμός της τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 60 ζούσε φτωχικά και στερημένα.
Ο Έλληνας αγρότης πάλευε με τη γη από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να εξασφαλίζει όλες τις φορές το ψωμί της οικογένειάς του.
Σε αυτά τα δύσκολα χρόνια ακούραστη σύντροφος βρισκόταν δίπλα του η Ελληνίδα Αγρότισσα.
Από μικρή μάθαινε να δουλεύει από τα αξημέρωτα και σαν καλή νεράιδα να αξιοποιεί το κάθε τι, να ντύνει, να θρέφει και να ανατρέφει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια, όνειρα και ελπίδες.
Στην αρχή εργάτρια στο σπίτι του πατέρα της και αργότερα στο σπίτι του άντρα της έμαθε να ξεχερσώνει την άγονη γη, να οργώνει, να σπέρνει, να θερίζει, να μαζεύει ελιές και άλλα αγροτικά προϊόντα, να τρυγά τα αμπέλια αδιαμαρτύρητα αισιοδοξώντας για ένα καλύτερο αύριο.
Πάντα οικονόμα και προνοητική ποτέ δε γύριζε σπίτι με άδεια χέρια.
Μια ζαλιά ξύλα στην πλάτη για να ανάψει φωτιά και μια αγκαλιά χόρτα στην ποδιά της ήταν απαραίτητα. Με λίγο τυρί και λάδι κι ανοίγοντας στα γρήγορα μερικά φύλλα ετοίμαζε με τα μαγικά της χέρια πεντανόστιμη πίτα, με όλα τα θρεπτικά συστατικά για να ταΐσει τη φαμίλια της.
Η περιβόητη «μεσογειακή διατροφή» για την οποία συζητάμε σήμερα δεν είναι παρά οι απλές συνταγές που με τόση σοφία αξιοποιούσε κάνοντας ποικίλους συνδυασμούς με τα αγαθά που έπαιρνε από τη μάνα γη.
Μουσταλευριές, μουστοκούλουρα, πετιμέζια, μαρμελάδες, τηγανίτες, χυλοπίτες και τραχανά είναι μερικά από τα προϊόντα που δημιουργούσε η γυναίκα αγρότισσα.
Κάθε αγροτικό σπίτι είχε μια μικρή οικοτεχνία. Το καλοκαίρι οι άνδρες κούρευαν τα πρόβατα. Η γυναίκα έπρεπε να πλύνει, να ξάνει, να γνέσει, για να πλέξει μάλλινα ρούχα, κάλτσες, φανέλες, ζακέτες κ. ά.
Ακόμη, να υφάνει στρωσίδια και σκεπάσματα καθώς και χοντρά μάλλινα ρούχα. Όλες σχεδόν οι κοπέλες μάθαιναν την τέχνη του αργαλειού. Με φαντασία και μεράκι ύφαιναν υπέροχα σχέδια, με ζωντανά ανεξίτηλα χρώματα.
Πολλά από αυτά θαυμάζουμε σήμερα στις προθήκες των λαογραφικών μουσείων μας. Επίσης, κάθε ελεύθερη κοπέλα έπρεπε να κεντήσει την προίκα της. Τα χέρια που το πρωί καταπονούνταν με την αξίνα και το δρεπάνι, το βράδυ έπιαναν επιτήδεια τη βελόνα και έκαναν θαύματα. Μαζεύονταν σε ένα σπίτι οι γυναίκες και έκαναν τα περίφημα «νυχτέρια».
Με ιστορίες και παραμύθια, με αλήθειες και ψέματα, με όνειρα και ελπίδες κεντούσαν πραγματικά έργα τέχνης.
Ακούραστη και δημιουργική η Ελληνίδα Αγρότισσα , κάτω από δύσκολες συνθήκες, με την αξιοσύνη και την εργατικότητά της μεγαλούργησε. Κράτησε την οικογένειά της, και όσο πιο φτωχός και άγονος ήταν ο τόπος, που πότιζε με τον ιδρώτα της, τόσο το όνειρό της να σπουδάσει τα παιδιά της γινόταν πείσμα και πραγματικότητα.
Γυναίκα Αγρότισσα,
Συνέχισε να προσφέρεις, να αγαπάς, να αγωνίζεσαι, να διεκδικείς ένα καλύτερο αύριο.
Η φρεσκάδα και η αγνότητα των ρόδων της Άνοιξης αρμόζουν στην καρδιά σου.
Μια καρδιά που χωρεί όλη την Οικουμένη ….
http://neosagroths.blogspot.gr/
ΠΗΓΗ
Κεντρο Γυναικων ΔΗΜΟΥ ΙΛΙΟΥ
0 Σχόλια